Ανάποδος κόσμος

Ειναι μέρες, που σου πάνε όλα ανάποδα.
Δεν φτάνει που μικρός θες λεφτά και να κάθεσαι, αλλα σου δίνουν μερικά οταν πας 60 χρονώ και βάλε, δε φτάνει που πας φαντάρος σε τρυφερή ηλικία πάνω στα ...ντουζένια σου, δε φτάνει που αντι να σε κυβερνάνε νέοι και νέες, κάθε φορά κατι δεινόσαυροι ειναι επάνω, 'εχουμε και τα άστρα τα ανάποδα.
Ξεκινάς τη μερα με χαμόγελο και τσούπ, σου τη χαλάει ο πρώτος τυχόν ... αθώος περι άλλα τυρβάζων περιπατητής της ημέρας, αργόσχολος που με το εφ άπαξα αγόρασε μεγάλου κυβισμού γερμανικό αμάξι -επειδη οι γερμανοί το κάνουν καλύτερο- αλλα στο μεταξύ δεν έμαθε ποτέ να οδηγεί. Του αρκεί η καταξίωση της αμαξάρας, σαν προέκταση πέους ενα πράγμα.

Η συνέχεια της μέρας δεν κρύβει εκπλήξεις ...νομίζεις !

Βαράει το τηλέφωνο και ειναι το μόνο άτομο που δεν ήθελες ουτε να μιλήσεις, ούτα να ξαναδείς ποτέ. Λες μεσα σου "ήρεμαααα ... " και ξεφορτώνεσαι όσο γρήγορα μπορείς γιατι σε περιμένει και δουλειά και προπαντός ο ζεστός καφές.

Λες "θα καλμάρω δε μπορεί, θα περάσει η μέρα άνετα". Αμ δε !

Φωνές το αφεντικό, φωνές ο άλλος απών ο δίπλα τη μερα που δεν μπορεί άλλος να κάνει τη ρημαδοεργασία του, λάθος η άλλη που θέλει να ξανακάνεις μια δουλειά που σου έδωσε επειδή αυτή έκανε λάθος, ασταναπάν. ...ααααψούουουου !!!

Αμαν αυτο σου έλειπε, κρύωσες, την άρπαξες σου τέλειωσαν και τα χαρτομάντηλα ! Τρέχεις στην τουαλέτα και βουτάς ενα ρολό χαρτί και εισαι τι να σου πω, όμορφος με ενα ρολό κωλόχαρτο πάνω στο γραφείο ! Σε κοιτάνε περίεργα. Ας κοιτάνε.

Εντάξει η μερα θα περάσει, αντικρύζεις το αυτοκίνητό σου στο πάρκιν και λες οκ θα πάω σπίτι να αράξω να ξεχάσω τα πάντα. Το μάτι σου πέφτει στο καπώ, εχει κατι σκούρο, πλησιάζεις και ειναι δύο ωραίες κουτσουλιές κι υπάρχιε και άλλη μία στο τζάμι πάνω.

Σε χέσανε κιόλας, δε φτάναν όλα τα άλλα. Εντάξει λες, οκ που θα πάει θα κρατηθώ μην ουρλιάξω. Φτάνεις σπίτι. Φαγητό δεν εχει, πεινάς. Πετάς μια πίτσα στο φούρνο. Περιμένεις να ψηθεί και λες οτι παίζει να σου καεί ο φούρνος τέτοια μερα !

Ο φούρνος δεν καίγεται αλλα αρπάζει η πίτσα, την άφησες μεσα παραπάνω. Δε βαριέσαι τρώς 'καλοψημένη' πίτσα χαζεύοντας τιβι και διαπιστώνεις οτι χωρίς να το καταλάβεις παρακολουθείς μια κουτσομπολίστικη τηλεσκουπιδοβλακία. Αλλάζεις κανάλι, νά τοι !

Ράδιο Αρβύλα !!! Ολε, πάλι καλά θα γελάσουμε σήμερα ! Σούπερ !

Στο τρίτο κομμάτι πίτσας ακούγεται ενα τσάφφφφ και πέφτει το ρεύμα, ολα σκοτάδι και συ με μια πίτσα μπουκωμένος να ψάχνεις για χαρτί να σκουπίσεις το χέρι για να πας να βρείς φακό ( *πού τον έβαλα πάλι ; ) και κανα κερί.

Βρίσκεις, κοιτάς τον πίνακα, ολα οκ. Βγαίνεις μπαλκόνι κοιτάς γειτονιά, η μισή στο σκοτάδι. Ωραία, αμ κρατήσει αυτο θα έχουμε αύξηση γεννήσεων σε 9 μήνες. Μπαίνεις μεσα και ανάβεις κεριά.

Ξυπνάς απότομα, δεν εχεις ιδέα πού βρίσκεσαι, ανάβεις το φακό φωτίζεις το ρολόϊ τοίχου, η ώρα ειναι 3.10' ... πρωί ;;;; ..... Το ρεύμα εχει επανέλθει και τωρα δεν μπορείς να κοιμηθείς άλλο, υποχρεωτικά καφές και login στο Ιντερνετ μεχρι να ερθει η ώρα να φύγεις για δουλειά. Αρκεί να μην ξαναπέσει το $&%^(&^* ρεύμα.

Ο πόνος στη μέση σου θυμίζει τη μέρα που πέρασες και κατέληξε να αποκοιμηθείς σε λάθος καναπέ.