Διάβασα το post και κοκάλωσα, πάγωσα, ανίκανο το μυαλό μου να κάνει βήμα, οι λέξεις αυτοκτονούν μέσα στο κεφάλι μου και αρνούνται να φτιάξουν νοήματα. Για πιο λόγο άλλωστε … ο πατέρας που υπογράφει το post τα λέει όλα … εκεί βρίσκεται το νόημα .
Πατέρας κι εγώ, ένας εν δυνάμει συνοδοιπόρος στο Γολγοθά που δεν έχει τέλος. Το δράμα όσων ενεπλάκησαν με τα ναρκωτικά ευτυχώς δεν έχει χτυπήσει την δική μου πόρτα. Παρακολουθώ το δράμα από την τηλεόραση, τις εφημερίδες και συζητήσεις φίλων και γνωστών. Μίζερες διαδρομές, στατιστικές μελέτες, μεγάλες κουβέντες, παράλληλοι κόσμοι, δανικές ζωές, σπασμένες ψυχές, μαύροι άγγελοι, κομμένα φτερά, θάνατοι …..
Είμαστε επιρρεπείς, περίεργοι, ψάχνουμε εμπειρίες, είμαστε μικρόνοες και μοναχικοί σ’ ένα κόσμο που εκμεταλλεύεται τις ατέλειές μας. Όταν η δική μας αδυναμία συναντηθεί με την επιθυμία για εύκολο κέρδος του κάθε ασυνείδητου εμπόρου πλαστών ονείρων, γίνεται το πάντρεμα. Εμείς με μαύρο νυφικό δίπλα στον γαμπρό που φορά τη μάσκα του θανάτου, του δικού μας θανάτου.
Και δεν αναφέρομαι στο φυσικό θάνατο αλλά σ’ αυτό το είδος του θανάτου που πεθαίνουμε ψυχικά χιλιάδες φορές μέχρι να μας βγει η ψυχή. Από κάθε θάνατο της ψυχής μας ο έμπορος εισπράττει το χρήμα που του δίνει τη δύναμη.
Μ’ αυτό το χρήμα εξαγοράζει συνειδήσεις, αστυνόμους, φύλακες και κυβερνήσεις.
Φαύλος ο κύκλος και στη μέση τα θύματα, ο κάθε χρήστης, η οικογένειά του, οι φίλοι του. Σκόπιμα η μάστιγα των ναρκωτικών χειρίζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να παράγει χρήμα, ατέλειωτο χρήμα. Κάποτε ο βαρόνος του καρτέλ της κοκαΐνης στην Κολομβία, όταν συνελήφθει από την αστυνομία της Κολομβίας πρότεινε στην κυβέρνηση να της ξεχρεώσει το εξωτερικό χρέος με αντάλλαγμα να μην τον εκδώσουν στην Αμερική.
Η πολιτεία ως συνήθως η μεγάλη απούσα από το δράμα. Τους χρήστες παρ’ ότι τους αναγνωρίζουν σαν άτομα που ασθενούν και χρήζουν ιατρικής βοήθειας τους ξανασκοτώνουν άλλη μια φορά με τις λίστες της ντροπής. Τους φυλακίζουν το σώμα σε κελιά βιάζοντας την ψυχή τους για μια φορά ακόμα.
Η κοινωνία, ο καθένας από μας που είναι έξω από το δράμα, συμπονάει επιφανειακά και φοβάται να βοηθήσει, δεν ανοίγει την αγκαλιά της σ’ αυτούς που το μόνο λάθος τους είναι ότι άφησαν την αδυναμία τους να γίνει όπλο στα χέρια των εμπόρων. Της είναι πιο βολικό να ανοίξει την αγκαλιά της στον έμπορο γιατί αυτός έχει και χρήμα και δύναμη.
Δεν ξέρω αν η απελευθέρωση της Μεθαδόνης θα λύσει το πρόβλημα των ναρκωτικών αλλά πιστεύω ότι θα απαλύνει τον πόνο και θα βοηθήσει όσους χρήστες βρήκαν την δύναμη να απεξαρτηθούν από τη χρήση ουσιών.
Εναπόκειται
Πατέρας κι εγώ, ένας εν δυνάμει συνοδοιπόρος στο Γολγοθά που δεν έχει τέλος. Το δράμα όσων ενεπλάκησαν με τα ναρκωτικά ευτυχώς δεν έχει χτυπήσει την δική μου πόρτα. Παρακολουθώ το δράμα από την τηλεόραση, τις εφημερίδες και συζητήσεις φίλων και γνωστών. Μίζερες διαδρομές, στατιστικές μελέτες, μεγάλες κουβέντες, παράλληλοι κόσμοι, δανικές ζωές, σπασμένες ψυχές, μαύροι άγγελοι, κομμένα φτερά, θάνατοι …..
Είμαστε επιρρεπείς, περίεργοι, ψάχνουμε εμπειρίες, είμαστε μικρόνοες και μοναχικοί σ’ ένα κόσμο που εκμεταλλεύεται τις ατέλειές μας. Όταν η δική μας αδυναμία συναντηθεί με την επιθυμία για εύκολο κέρδος του κάθε ασυνείδητου εμπόρου πλαστών ονείρων, γίνεται το πάντρεμα. Εμείς με μαύρο νυφικό δίπλα στον γαμπρό που φορά τη μάσκα του θανάτου, του δικού μας θανάτου.
Και δεν αναφέρομαι στο φυσικό θάνατο αλλά σ’ αυτό το είδος του θανάτου που πεθαίνουμε ψυχικά χιλιάδες φορές μέχρι να μας βγει η ψυχή. Από κάθε θάνατο της ψυχής μας ο έμπορος εισπράττει το χρήμα που του δίνει τη δύναμη.
Μ’ αυτό το χρήμα εξαγοράζει συνειδήσεις, αστυνόμους, φύλακες και κυβερνήσεις.
Φαύλος ο κύκλος και στη μέση τα θύματα, ο κάθε χρήστης, η οικογένειά του, οι φίλοι του. Σκόπιμα η μάστιγα των ναρκωτικών χειρίζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να παράγει χρήμα, ατέλειωτο χρήμα. Κάποτε ο βαρόνος του καρτέλ της κοκαΐνης στην Κολομβία, όταν συνελήφθει από την αστυνομία της Κολομβίας πρότεινε στην κυβέρνηση να της ξεχρεώσει το εξωτερικό χρέος με αντάλλαγμα να μην τον εκδώσουν στην Αμερική.
Η πολιτεία ως συνήθως η μεγάλη απούσα από το δράμα. Τους χρήστες παρ’ ότι τους αναγνωρίζουν σαν άτομα που ασθενούν και χρήζουν ιατρικής βοήθειας τους ξανασκοτώνουν άλλη μια φορά με τις λίστες της ντροπής. Τους φυλακίζουν το σώμα σε κελιά βιάζοντας την ψυχή τους για μια φορά ακόμα.
Η κοινωνία, ο καθένας από μας που είναι έξω από το δράμα, συμπονάει επιφανειακά και φοβάται να βοηθήσει, δεν ανοίγει την αγκαλιά της σ’ αυτούς που το μόνο λάθος τους είναι ότι άφησαν την αδυναμία τους να γίνει όπλο στα χέρια των εμπόρων. Της είναι πιο βολικό να ανοίξει την αγκαλιά της στον έμπορο γιατί αυτός έχει και χρήμα και δύναμη.
Δεν ξέρω αν η απελευθέρωση της Μεθαδόνης θα λύσει το πρόβλημα των ναρκωτικών αλλά πιστεύω ότι θα απαλύνει τον πόνο και θα βοηθήσει όσους χρήστες βρήκαν την δύναμη να απεξαρτηθούν από τη χρήση ουσιών.
Εναπόκειται
- στην πολιτεία να σεβαστεί τον άνθρωπο και να μπει στην διαδικασία να τον βοηθήσει
- και στην κοινωνία να ανοίξει την αγκαλιά της και να δεχτεί στους κόλπους της όσους αδύναμους έσπρωξε η ίδια σ’ ένα μαρτύριο χωρίς τέλος.
2 σχόλια:
Δεν χρειαζοταν να βαλεις link, μπορουσες κ με copy paste αν σε διευκολυνει...
Σκοπος ειναι η αναμεταδωση, για να συνειδητοποιηθουμε ολοι
Εξαιρετικες οι παραπανω σκεψεις σου...
@Ελεεινός e-Πότης
και μια μένα ήταν πιο εύκολο να κάνω copy & paste αλλά έχω σαν αρχή όταν αναφέρομαι σε οτιδήποτε που διαβάζω στο δίκτυο να βάζω link προς το πρωτότυπο post, ειδικά όταν έχω και δικά μου σχόλια ...
Δημοσίευση σχολίου