23/11/08

Το χρήμα ειναι ευτυχία

Η πρώτη ψύχρα την βρήκε να βαδίζει βιαστικά για τη δουλειά της.
Ειχε περάσει το καλοκαίρι πια και το φθινόπωρο έφερε ενα σωρό υποχρεώσεις, τα παιδιά, κατι εξετάσεις απο δω, κάτι συγγενείς άρρωστοι απο κει, τρεχάματα γενικώς.
Επρεπε τωρα με αυτα να ασχοληθεί.
Η δουλειά της ηταν κατι που την απασχολούσε αρκετά ωστε να μην σκέφτεται τα έξω θέματα, ήξερε όμως οτι την περιμένουν με το που θα σχολάσει.
Ο άντρας της εδω και δύο χρόνια σε εταιρεία που στέλνει τους υπαλλήλους της στο εξωτερικό ίσαμε δεκα, δεκαπέντα φορές το χρόνο και κάθε φορά λείπει το λιγότερο μιά βδομάδα.
Εκείνη μένει πίσω, πιστή, να τρέξει για τα παιδιά, να φροντίσει για όλα και συχνά βρέθηκε να τρέχει και να μη φτάνει με το γυρισμό του συζύγου, γιατι αυτός έπρεπε να ξαναφύγει σε δύο μέρες.
Τίποτα δεν μπορούσαν να προγραμματίσουν, ουτε επισκέψεις σε φίλους, ουτε καν να βρεθούν σαν ζευγάρι αφου το κρεβάτι ηταν μόνο για ύπνο. Πώς περνά ο καιρός ...
Κάποτε ηταν τόσο ανέμελοι που όλα έμοιαζαν ονειρεμένα.
Τωρα, μεσούσης και της οικονομικής κρίσης, δεν μπορούσε να σταματήσει να εργάζεται ο άντρας της, όπως σχεδίαζε να κάνει μεχρι τα 45 του αντε λιγο παραπάνω. Θα μάζευε αρκετά χρήματα για να αράξει την υπόλοιπη ζωή του εργαζόμενος περιστασιακά ως σύμβουλος σε μικρές επιχειρήσεις. Καθόλου άσχημα.
Ομως ήρθε μείωση αποδοχών, σκληρότερη δουλειά και δεμένος με συμβόλαιο έργου δεν μπορούσε να παραιτηθεί αφου θα αξίωνε κι αποζημίωση απο πάνω η εταιρεία του. Ηταν τέτοια η συμφωνία.
Υπομονή, είπαν και συνέχισαν. Αλλιώς τα περίμεναν και να τη τωρα, εκει που πριν η δουλειά της ηταν μια απλή απασχόληση που θα της εξασφάλιζε μια εστω μειωμένη σύνταξη, να ειναι πιο απαραίτητη και απο την -καλά αμειβόμενη- του συζύγου.
Ειχαν κάνει σχέδια, αγόρασαν και δεύτερο σπίτι, ανακαίνισαν το εξοχικό, άλλαξαν αυτοκίνητα, τα παιδιά σε ιδιωτικό σχολείο, ιδιωτικά ολα τα νοσοκομεία που πήγαιναν, το χρήμα αγόραζε τα πάντα. Βάλανε και δόσεις για το νεο σπίτι και κατι μαστόρους του εξοχικού.
Και πάνω που περίσσευαν κιόλας, τωρα έρχονται τσίμα-τσίμα και άρχισαν να χρησιμοποιούν περισσότερο τις πιστωτικές τους κάρτες. Οι δόσεις τρέχουν και τρέχουν.

Κάθησε στην καρέκλα του γραφείου της, απέναντι απο δύο άλλους συναδέλφους της, σκεφτική σαν τη συννεφιά έξω και έπιασε να δει τι εχει να κάνει για σήμερα.
Αναρωτιέται αν η ζωή θα ηταν καλύτερη με λιγότερα, δηλαδη με πιο λίγους υπολογισμούς, λογαριασμούς, ανησυχίες που έχουν σχέση άμεση με τα λεφτά !
Να εχεις τόσα και να μη μπορείς να τα χαρείς αλλα να προέχει η αποπληρωμή τους.
Μαζι της θα τα πάρει οταν ερθει η ώρα της να φύγει απο τον κόσμο όπως όλοι ;

Για δες ... κι όμως πάντα κυνηγούσε το χρήμα, αλλα πού ειναι η ευτυχία σήμερα ;

buzz it!

12 σχόλια:

marianaonice είπε...

Η ανάρτησή σου αυτή σήμερα χτύπησε φλέβα!!
Πάνω που νομίζεις ότι έστρωσες τη ζωή σου και θα αρχίσεις να χαλαρώνεις λίγο για να προλάβεις να ζήσεις πριν παραιτηθείς πια από όλα, τότε αρχίζεις να τρέχεις περισσότερο, οι υποχρεώσεις και οι ανάγκες περισσότερες, οι γονείς γέροι και θέλουν περισσότερη φροντίδα, τα παιδιά μεγαλώνουν και θέλουν στήριγμα, και εσύ με το/τη σύντροφό σου μεγαλώνετε και κουράζεστε και θέλετε να ζήσετε μα δεν μπορείτε! Ούτε έναν καφέ πια δεν απολαμβάνετε μαζί, ούτε έναν περίπατο, βράδυ, πρωί και πάλι βράδυ, μια μονότονη εναλλαγή της μουντής ζωής σου μέχρι να έρθει το τέλος!!
Και το χρήμα που βοηθά;; Πουθενά! Γιατί είναι χρήμα που αποκτάται με μόχθο και όχι χρήμα εύκολο και μαύρο που σου αφήνει τα περιθώρια της πολυτελούς ζωής! Για τους ανθρώπους του κόπου και του μόχθου, ακόμη κι αν αποκτήσουν μία καλύτερη οικονομική κατάσταση με την πάροδο των ετών, στο τέλος είναι σαν να κυνηγάνε την ουρά τους!
Έχουν λεφτά δεν έχουν χρόνο, έχουν χρόνο δεν έχουν λεφτά!!
Φαύλος κύκλος φίλε μου!!

tzonakos είπε...

"Εχουν λεφτά και όχι χρόνο, ή χρόνο και όχι λεφτά" ... μεγάλο ερώτημα :
Πότε θα χαρεί κανεις όσα έφτιαξε ;
Δεν ξέρω ρε παιδια, δεν ξέρω πότε "στρώνει η ζωή" που λες κι εσυ Μαριάννα, ξέρω οτι η ζωή ειναι κάθε μέρα και πρέπει να τη ζήσουμε, το οφείλουμε στον εαυτό μας και σε όσους μας αγαπούν.
Δουλεύω για να ζήσω και δεν ζώ για να δουλεύω, απο επιλογή.
Προτιμώ να μπορώ να γεύομαι μικρές χαρές και να δίνω χαρές στους αγαπημένους μου ανθρώπους, παρά να χάνομαι επειδή δουλεύω και να μην τους βλέπω.
Προτιμώ να χαίρομαι φύση, έρωτα, παρέα με καλοσυνάτους ανθρώπους παρά να συναναστρέφομαι κυνηγούς χρήματος που θα με βλέπουν σαν 500ρικο.
Προτιμώ να ειμαι αυτός που ειμαι, με τα καλά μου και με τα λάθη μου, τις αδυναμίες και τα ταλέντα μου παρά μια έμψυχη παραγωγή χρήματος.
Δε λέω, καλά τα λεφτά, αλλα δεν θα ήθελα αυτά να ειναι οι τελευταίες σκέψεις μου την ωρα που θα φεύγω.
Προτιμώ μια ζωή πιο γεμάτη απο ανθρωπιά, ναι, αυτη την ανθρωπιά με τις ατέλειές της.

...

marianaonice είπε...

Κάποιες φορές Τζονάκο μου τρέχεις έστω κι αν δεν το θέλεις!
Και όχι για να αποκτήσεις περισσότερα αλλά για να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις που δημιούργησες και κυρίως γιατί πρέπει να δουλεύεις...
Είναι δουλειές που σε απομυζούν ολόκληρο το 24ωρο, χωρίς απόδοση πέραν ενός αν θες καλού μισθού, σε σχέση με άλλους! Αυτές είναι π.χ. θέσεις ευθύνης εργαζόμενων στο Δημόσιο ή στον Ιδιωτικό Τομέα.

Μοιάζουμε: Και εγώ θα προτιμούσα καλύτερες συνθήκες εργασίας, λιγότερη δουλειά και περισσότερο χρόνο για μένα και την οικογένειά μου, παρά αυξήσεις μισθών και τέτοια...
Όλα είναι όμως φτιαχτά πιστεύω! Τους συμφέρει να δουλεύουμε σαν ζώα και να μην έχουμε χρόνο να σκεφτόμαστε...
Γιατί όταν σκεφτόμαστε θα βγει σε βάρος τους...
Πάντως σίγουρα το χρήμα είναι το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόμουν κι εγώ όταν θα έφευγα από αυτόν τον κόσμο και νομίζω ότι όλος ο κόσμος εκείνη την ώρα καταλαβαίνει τη ματαιότητα του χρήματος!!
Εγώ την έχω καταλάβει και τώρα και πολλές φορές το θεωρώ αιτία της δυστυχίας μας!!
Και αιτία που ο κόσμος μας έχασε την ανθρωπιά του!! Έχεις δίκιο, η ανθρωπιά δεν εξαγοράζεται με χρήμα!
Δυστυχώς!!

tzonakos είπε...

Eγω οταν ήμουν φαντάρος ειχα για ολόκληρη περιουσία μου, 500 δρχ στην τσέπη κι ενα ραδιοφωνάκι.
Γιατι τότε ήμουν πιο ευτυχισμένος ;

Μετά απόκτησα περισσότερα και έτρεχα πίσω απο αυτά αντι να χαίρομαι όσα εχω ... και το βλέπω αυτο πάνω σε άλλους τρις χειρότερο !

Ανώνυμος είπε...

Εγώ που δεν έχω ούτε χρόνο ούτε χρήμα γιατί νιώθω πιο γεμάτος και πιο ευτυχισμένος από τους ήρωες του post;
Η ευτυχία κρύβεται μέσα μας και στα μικρά πράγματα. Σ' αυτά που δεν μπορούνε να αγοραστούνε με χρήμα. Το χρήμα είναι εργαλείο, δεν είναι τα πάντα.

GrBase είπε...

Ευτυχία και χρήμα …
Δεν είναι απαραίτητο να συνυπάρχουν αλλά και το ένα δεν αποκλείει το άλλο.
Η ευτυχία είναι το ζητούμενο και το χρήμα είναι το μέσον αλλά δεν είναι το κύριο μέσον για να φτάσουμε στην ευτυχία.
Για να είναι κάποιος ευτυχισμένος πρέπει να έχει καλύψει δύο βασικές παραμέτρους … να είναι ισορροπημένος και να μπορεί να χρησιμοποιεί τη λογική του.

Μπερδεύουμε συνήθως την ευτυχία με την χαρά … μοιάζουν αλλά δεν είναι το ίδιο.
Επίσης πρέπει να καταλάβουμε ότι η απουσία της ευτυχίας δεν σημαίνει και δυστυχία. Δυστυχισμένος είναι αυτός που εγκαταλείπει την προσπάθεια ή βρίσκει υποκατάστατα που τον κάνουν να χαρεί για λίγο. Χρήμα, δόξα, δύναμη, διασκέδαση, γοητεία μπορούν να υποκαταστήσουν την ευτυχία για μικρό χρονικό διάστημα. Όταν παρέλθουν … έρχεται η δυστυχία αυτοπροσώπως και μας χτυπάει την πόρτα …. εμείς δε, μπορούμε να χτυπάμε το κεφάλι μας τον τοίχο.

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ευτυχισμένοι όσο αγωνίζονται για κάτι που πιστεύουν … κερδίζουν ή χάνουν τις επιμέρους μάχες δεν έχει σημασία γιατί είναι ο αγώνας που τους τρέφει. Υπάρχουν κι άλλοι που στην πρώτη ήττα τα παρατάνε και δυστυχούν.

Η ευτυχία ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ με τα χρήματα αλλά η αλήθεια είναι ότι μπορείς να νοικιάσεις αρκετή όταν δεν έχεις οικονομικό πρόβλημα.

Η ευτυχία έρχεται όταν μπορούμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας ….
η ισορροπία μας βοηθά να ξέρουμε ποιες είναι πραγματικά οι ανάγκες μας ….
και η λογική μας βοηθά να τους δώσουμε προτεραιότητες και να βρούμε τρόπους να τις ικανοποιήσουμε.
Μετά βέβαια χρειάζεται και το ΗΘΟΣ που πρέπει να έχουμε όσο η λογική μηχανεύεται τρόπους για να καλύψει της ανάγκες του καθενός μας.

Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν τελειώνει ποτέ …. δεν έχει τέρμα … έχει όμως στάσεις που μπορεί ο καθένας να νιώθει ευτυχισμένος και με όσο περισσότερους συνανθρώπους του τη μοιράζεται τόσο κοντύτερα είναι η επόμενη …στάση.

Όσο το χρήμα … τι να πω; … δεν είμαι και ειδικός …άφραγκος είμαι αλλά νομίζω ότι …..
πραγματικά πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά χρήματα αλλά αυτός που δεν έχει ανάγκη τα χρήματα.

marianaonice είπε...

@grbase
Ακριβώς!!
Πλούσιος είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη τα χρήματα!!
Με άλλα λόγια: Από το φτωχό λείπουν πολλά από τον άπληστο λείπουν τα πάντα!!

tzonakos είπε...

Ευτυχία και χρήμα :
Σχέση επαγγελματική.
Με χρήμα αγοράζεις ή νοικιάζεις μερικά κιλά ευτυχίας, το θέμα ειναι πόσο μπορεί κανείς να ειναι ευτυχισμένος χωρίς χρήμα !

Παράδειγμα :

Φίλος μου, πήγαινε Διακοπές συνεχώς σε κοσμοπολίτικα μέρη τύπου Σαντορίνης, με δωμάτιο καλό, με πισίνες, μπαρ κλπ.
Εχει λεφτά αρκετά, δεν ειναι ζάμπλουτος αλλα αυτος κι η γυναίκα του βγάζουν κανα 3.000 € το μηνα και δεν εχουν να πληρώνουν ενοίκιο σπιτιού. Τυος περισσεύουν λοιπόν.
Χρειάστηκε να πάει Αμοργό στο πουθενά, σε δωματιάκι των 50 € χωρίς ανέσεις αλλα μπροστά στο κύμα για να καταλάβει οτι μπορεί κανεις να ειναι καλά χρίς πολυτέλειες αλλα με απλά πράγματα.
Ξαναερωτεύτηκε τη γυναίκα του, ξανάνιωσε και ειναι καλά.

Ουκ εν τω πολλώ το εύ.

Προσωπικά κοιτάζω να ικανοποιώ κάποιες βασικές ανάγκες με χρήμα και απο κει και περα να κάνω πολλά για μενα και για τους αγαπημένους μου ανθρώπους που δεν αγοράζονται.

Ειναι δυστυχείς όσοι κυνηγούν το χρήμα αποκλειστικά, επενδύοντας ενα 80% της ζωής τους στο κυνήγι για να απολαύσουν κάποτε -αν προλάβουν- το υπόλοιπο 20% αυτής.

Δεν ζούμε αιώνια.

GrBase είπε...

@tzonakos
Ευτυχία και χρήμα … σχέση επαγγελματική;;;;;; και πράξη εμπορική !!!
Δεν θα διαφωνήσω φίλε tzonakos απλά θα επιχειρήσω λίγο τη διεύρυνση της έννοιας ΧΡΗΜΑ …έτσι όπως την τοποθετείς τουλάχιστον …..

Το να μαζεύει κάποιος χρήματα για να ικανοποιήσει την πείνα του … δεν είναι κακό ….
.....το μαζεύει κάποιος παραπάνω χρήματα για να ικανοποιήσει την πείνα του αλλά και την γεύση του …. ούτε κι αυτό είναι κακό ….

… το να μαζεύει όμως χρήματα για να φάει σε πολυτελείας εστιατόριο για να γίνει «κάποιος» συναναστρεφόμενος με χλιδάτους και διάσημους …. σίγουρα δεν είναι καλό.

Στις μέρες μας, δυστυχώς, όπως έχει πολλά λεφτά αυτόματα γίνεται και κάποιος.
Σαν ανθρωπότητα έχουμε χάσει τη μπάλα ….
Το θεωρώ αδιανόητο κάποιος σταρ να χαλάει 50.000 ευρω για να βαφτίσει το παιδί του όταν δίπλα του πεθαίνουν άλλα παιδιά από την πείνα.

Το φιλικό σου ζευγάρι θα μπορούσε να ξαναζήσει τον έρωτα και στη Σαντορίνη αν άφηνε χρόνο στο μυαλό του και στην ψυχή του να ξεκουραστούν. Στα χλιδάτα όμως περιβάλλοντα … δεν σου μένει χρόνος … χιλιάδες «πρέπει» μπουκώνουν το μυαλό για να μοιάζουμε τελικά με τους υπόλοιπους χλιδάτους. Όταν χρειάζεται μισή μέρα να στολιστείς για να πας να φας ένα πιάτο φαί .. που να σου μείνει χρόνος να ασχοληθείς με την ψυχή σου;

Η ματαιοδοξία μας σαρώνει τα πάντα …. ακόμα κι εμάς …και τα παιδιά μας. Αν το καλοσκεφτούμε οι ΒΑΣΙΚΕΣ μας ανάγκες που απαιτούν χρήματα είναι λίγες και δεν κοστίζουν ακριβά αλλά η ματαιοδοξία μας τυφλώνει.

Για κάποιους η αγάπη εκφράζεται μ’ ένα χάδι, ένα άγγιγμα, ένα λουλούδι, το μισό μας σάντουιτς ή το φορεμένο μας μπλουζάκι ….. για άλλους είναι απαραίτητο ένα ακριβό δώρο …. φαγητό σ’ ένα ακριβό εστιατόριο, διασκέδαση σε κέντρα πολυτελείας και 200 καλαθάκια λουλούδια.

ΝΑΙ !! δεν ζούμε αιώνια και πρέπει να αποφύγουμε ..... το να γεννηθούμε, να μεγαλώσουμε και πεθάνουμε χωρίς να καταφέρουμε να ΖΗΣΟΥΜΕ ….

Όσο περισσότερο αποφασίσουμε να ΖΟΥΜΕ τόσο λιγότερα χρήματα απαιτούνται.

marianaonice είπε...

@grbase
Όντως έτσι είναι!
Όσο πιο πολύ ζεις τόσο λιγότερο χρήμα θέλεις!
Παλιά οι γονείς μας γλεντούσαν στις αυλές και δεν είχαν χλυδάτα σαλόνια για δεξιώσεις, κι όμως το γλέντι τους ήταν πηγαίο και αυθεντικό!! Κι ας ήταν και ρεφενέ!!
Στα σπίτια τους που ήταν μικρά χωρούσε όλη η οικογένεια με τους παπούδες, γιαγιάδες και κανένα μπάρμπα εργένη καμιά φορά, και ήταν ευλογία η οικογενειακή αυτή θαλπωρή ενώ σήμερα με τα σπίτια των 150 και 200 τ.μ. δεν χωράνε οι παπούδες και τους στέλνουμε στα ΚΑΠΗ για να μη μας πιάνουν τη γωνιά!!
Κι αν δεν χώραγαν οι φιλοξενούμενοι το στρώμα έπεφτε καταγής και η χαρά και η ευτυχία σε ξημέρωνε αϋπνο με κουβεντούλα και γέλια!
Τώρα πρέπει να έχουμε τον ξενώνα για τους ξένους!!
Τι να πω! Πράγματα απλά και καθημερινά τα κάναμε πολύπλοκα και δύσκολα!!
Αποκτήσαμε χρήμα και ανέσεις και χάσαμε την ανθρωπιά μας!

GrBase είπε...

@marianaonice

Μαριάνα μου συμφωνώ …… για τα παλιά που λες …. αλλά … κοίτα να δεις που πάλι κάτι με τρώει και …. αποστασιοποιούμαι …. θεωρητικώς πάντα…

Ρώτα τη νεώτερη γενιά τι είναι «ΡΕΦΕΝΕ» …
και θα καταλάβεις ότι είμαστε μια γενιά …
……που παραλάβαμε …. το «ΡΕΦΕΝΕ» ….. όχι με μεγάλη χαρά από τους προγενέστερους …. και την απουσία της χαράς τη νοιώσαμε …. και ΞΕΧΑΣΑΜΕ να μεταδώσουμε τη ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΚΗ έννοια του «ΡΕΦΕΝΕ» στη νεώτερή μας γενιά … με αποτέλεσμα να μην καταλαβαινόμαστε …..

Το κλειδί είναι η σειρά των 3 γενεών …. η μια φτιάχνει … η επόμενη διατηρεί … και η 3η …. ξεχνάει το θέμα …… και πάλι κύκλος ανάλογα με τις ανάγκες …

100 χρόνια είναι αρκετός καιρός .... για να μπερδευτούμε ...για τους ανθρώπους μιλάω... εμάς τους ατελείς που .... μετά τη Χιροσίμα το μόνο που είχαμε να προβάλουμε είναι η Δίκη της Νυρεμβέργης …

tzonakos είπε...

Tο χες πει κι ΕΔΩ grbase σχετικά με το χρήμα ...

O ΡΕΦΕΝΕΣ δεν ειναι κακό, αλλα ακόμα υπάρχει στην ελληνική κοινωνία εκείνο το χουβαρνταλίκι ( απο φιλότιμο ) που λέει οτι αμα καλείς κόσμο κερνάς.
Δεν του πάει του Ελληνα να πει "φέρτε ολοι κάτι κι εγω τα υπόλοιπα".
Τωρα εγω ... που το εχω κάνει πάμπολλες φορές ειμαι μλκς ;
Εχουμε περάσει τέλεια με παρέα ετσι, γιατι ολοι νιώθουν να συμμετέχουν και γιορτάζουν χωρις μάλιστα απαραίτητα να υπάρχιε εκεινη τη μερα μια γιορτή !

Η καλή παρέα δεν αγοράζεται, αλλα πώς το λένε να δεις ... α ναι :
"Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους"
Ξέρω οτι δεν εχω πλούσιους φίλους κι εγω άφραγκος σχεδόν, αλλα καταφέρνουμε να έχουμε να θυμόμαστε καταπληκτικές μέρες και βραδιές με ψητά στα κάρβουνα, κρασάκι, κέηκ, και πολυ γέλιο !

Αυτα που ξοδεύω σε τέτοιες συνάξεις δεν τα λογαριάζω καν, κι ας μην περισσεύουν.

Καλημερα σε όλους.